36. زیرا به‌یقین آن را بر دوش خود برمی‌داشتم،و چون تاج بر سر خود می‌بستم.
37. حساب همۀ قدمهایم را به او می‌دادم،و همچون امیران به او نزدیک می‌شدم.)
38. «اگر زمینم بر ضد من فریاد برآورده است،و شیارهایش با هم گریسته‌اند،
39. اگر محصول آن را بی بها خورده‌ام،و جان رعایای آن را تلف کرده‌ام،
40. باشد که خارها به عوض گندم برویَد،و کرکاس به عوض جو!»سخنان ایوب به پایان رسید.