11. ستونهای آسمان می‌لرزدو از عتاب او حیران می‌ماند.
12. به نیروی خویش دریا را آرام می‌سازد،و به حکمتِ خویش رَهَب را خُرد می‌کند.
13. به روح او آسمانها زینت داده شده‌اند،و دست او مارِ تیزرو را سُفته است.
14. براستی که اینها تنها حواشی طریقهای اوست،و چه نجوای آرامی از او می‌شنویم!اما رعدِ جَبَروتِ او را کیست که درک توانَد کرد؟»