23. یکی در اوج قوّت می‌میرد،و در کمالِ آسایش و امنیت؛
24. شکمش سیر است، و مغز استخوانهایش تر و تازه.
25. دیگری در تلخی جان می‌میرد،و طعم سعادت را هرگز نمی‌چشد.
26. هر دو در کنار هم در دل خاک می‌خوابند،و کرمها ایشان را می‌پوشاند.
27. «اینک افکارتان را نیک می‌دانم،و تدبیرهایی را که برای آزار من می‌اندیشید.
28. زیرا می‌گویید: ”کجاست خانۀ نجیب‌زاده؟کجاست خیمه‌ای که شریران در آن ساکن بودند؟“