1. آنگاه صوفَرِ نَعَماتی در پاسخ گفت:
2. «افکار پریشانم مرا به پاسخ گفتن وا می‌دارد،زیرا که به‌غایت برانگیخته شده‌ام.
3. سرزنشی می‌شنوم که اهانت‌آمیز است،و فهمِ من مرا به پاسخ گفتن برمی‌انگیزد.
4. «آیا این را از قدیم ندانسته‌ای،از آن زمان که انسان بر زمین قرار داده شد،
5. که شادیِ شریران اندک زمانی است،و خوشیِ خدانشناسان لحظه‌ای بیش نیست؟