7. «زیرا درخت را امیدی هست،که اگر بریده شود باز خواهد رویید،و جوانه‌هایش از میان نخواهد رفت؛
8. اگرچه ریشه‌اش در زمین کهنه شود،و تنۀ آن در خاک بمیرد،
9. از بوی آب جوانه خواهد زد،و چون نهالی نو، شاخه‌ها خواهد داد.
10. اما انسان می‌میرد و ساقط می‌شود؛آدمی چون جان سپارد، کجاست؟
11. چنانکه آبها از دریا زایل می‌شود،و نهرْ ضایع شده، خشک می‌گردد،
12. همچنین انسان می‌خوابد و برنمی‌خیزد؛و تا آسمانها باقی است بیدار نمی‌شود،و از خوابِ خویش برخیزانیده نمی‌گردد.
13. «کاش که مرا در هاویه پنهان کنی،و تا غضبت فرو نشیند، مرا مخفی سازی،و زمانی برایم تعیین کنی که مرا به یاد آوری!