4. کیست که از چیز نجس، چیز طاهر بیرون آورَد؟هیچ‌کس!
5. روزهای انسان مقدّر است و شمارِ ماههایش نزد توست،از برایش حدّ گذاشته‌ای که از آن در نتواند گذشت؛
6. پس رویْ از وی بگردان تا آرام گیرد،و چون کارگری مزدبگیر از روز خود لذت بَرَد.
7. «زیرا درخت را امیدی هست،که اگر بریده شود باز خواهد رویید،و جوانه‌هایش از میان نخواهد رفت؛
8. اگرچه ریشه‌اش در زمین کهنه شود،و تنۀ آن در خاک بمیرد،
9. از بوی آب جوانه خواهد زد،و چون نهالی نو، شاخه‌ها خواهد داد.
10. اما انسان می‌میرد و ساقط می‌شود؛آدمی چون جان سپارد، کجاست؟