3. اما مرا نیز چون شما درک و فهمی هست،و از شما کمتر نیستم؛کیست که چنین چیزها را نداند؟
4. «مضحکۀ دوستان گشته‌ام،من که به درگاه خدا فریاد برآوردمو او مستجابم فرمود؛آری، مَن که پارسا و بی‌عیبم،مضحکه گشته‌ام!
5. شخص آسوده، بر مصیبت به دیدۀ حقارت می‌نگرد،آماده برای کسانی که پایشان می‌لغزد.
6. در خیمه‌های راهزنان صلح و سلامت حکمفرماست،و آنان که خدا را به خشم می‌آورند ایمن هستند،هم‌آنان که خدای خویش را بر دستانشان حمل می‌کنند!
7. «اما حال از جانوران بپرس تا تو را بیاموزند،و از پرندگان آسمان، تا به تو بگویند؛
8. با زمین سخن بگو تا تعلیمت دهد،و بگذار ماهیان دریا به تو خبر رسانند.
9. کیست که از این همه درنیابدکه دست خداوند آنها را به جا آورده است؟