7. اما خداوندگارْ یهوه می‌فرماید:«چنین نخواهد شدو این واقع نخواهد گردید.
8. زیرا نهایت قدرت اَرام، دمشق استو نهایت قدرت دمشق، رِصین.و در عرض شصت و پنج سال،اِفرایِم نیز چنان در هم خواهد شکستکه دیگر قومی نخواهد بود.
9. زیرا نهایت قدرت اِفرایِم، سامِرِه استو نهایت قدرت سامِرِه، پسر رِمَلیا.اگر در ایمان پایدار نباشید،استوار باقی نخواهید ماند.»
10. و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب کرده، گفت:
11. «از یهوه خدایت نشانه‌ای برای خود طلب کن؛ خواه ژرف به ژرفای هاویه، خواه بلند به بلندی آسمانها.»
12. اما آحاز گفت: «نخواهم طلبید و خداوند را نخواهم آزمود.»
13. آنگاه اِشعیا گفت: «پس ای خاندان داوود، این را بشنوید! آیا کافی نیست که انسانها را به ستوه آورده‌اید که حال می‌خواهید خدای مرا نیز به ستوه آورید؟
14. بنابراین خود خداوندگار به شما نشانه‌ای خواهد داد: اینک باکره آبستن شده، پسری خواهد زاد و او را عِمانوئیل نام خواهد نهاد.
15. او خامه و عسل خواهد خورد تا آنگاه که دوری جستن از بدی و اختیار کردن خوبی را بداند.
16. اما پیش از آنکه پسر دوری جُستن از بدی و اختیار کردن خوبی را بداند، سرزمینی که شما از دو پادشاهِ آن هراسانید، متروک خواهد شد.
17. خداوند بر تو و بر قوم تو و بر خاندانت چنان روزهایی خواهد آورد که از زمان جدا شدن اِفرایِم از یهودا تا به حال نیامده باشد، یعنی روزهای پادشاه آشور را.»
18. در آن روز خداوند برای مگسهایی که در انتهای نهرهای مصرند، و نیز برای زنبورهایی که در سرزمین آشورند، صفیر خواهد زد،