1. کاش که آسمانها را شکافته، نازل می‌شدی،تا کوهها از حضورت به لرزه درمی‌آمد -
2. همچون آتشی که خُرده‌چوبها را مشتعل می‌سازد،و آب را به جوش می‌آورد -تا نام خود را به دشمنانت بشناسانی،و تا قومها از حضورت به لرزه درآیند!
3. آنگاه که اعمالی هولناک انجام دادی که انتظارش را نداشتیم،نازل شدی و کوهها از حضورت به لرزه درآمد.
4. از دیرباز کسی نشنیده،و گوشی استماع نکرده است،و چشمی خدایی را غیر از تو ندیدهکه برای منتظران خود عمل کند.