4. مترس، زیرا شرمسار نخواهی شد،و هراسان مباش، زیرا رسوا نخواهی گشت.شرمساری جوانی‌ات را فراموش خواهی کرد،و رسوایی بیوگی‌ات را دیگر به یاد نخواهی آورد.
5. زیرا که آفرینندۀ تو شوهر توست،او که نامش خداوند لشکرهاست؛و قدوس اسرائیل ولیّ توست،او که خدای تمامی جهان نام دارد.
6. خداوند تو را مانند زنی مطرود و رنجیده‌دل فرا می‌خواند،همچون زن ایام جوانی که شوهرش او را ترک کرده باشد.»آری خدایت چنین می‌گوید:
7. «برای لحظه‌ای کوتاه تو را ترک کردم،اما با شفقتی عظیم تو را بازمی‌آورم.»
8. خداوند ولیّ تو می‌فرماید:«به جوشش غضبی لحظه‌ای روی خود را از تو پوشاندم،اما با محبت جاودانی بر تو شفقت خواهم کرد.