1. «ای نازا که نزاده‌ای،شادمانه بسرا!ای که دردِ زا نکشیده‌ای،بانگ شادی سر ده و فریادِ بلند برآور!»زیرا خداوند می‌گوید: «فرزندان زن بی‌کساز فرزندان زن شوهردار زیادتر خواهند بود.
2. «مکان خیمه‌ات را وسیع گردان،و پرده‌های مسکنهای تو عریض شود؛دریغ مدار، طنابهای خود را دراز کن،و میخهایت را محکم ساز.
3. زیرا که به چپ و راست منتشر خواهی شد؛فرزندانت سرزمینهای قومها را به تصرف در خواهند آورد،و شهرهای متروک را مسکون خواهند ساخت.
4. مترس، زیرا شرمسار نخواهی شد،و هراسان مباش، زیرا رسوا نخواهی گشت.شرمساری جوانی‌ات را فراموش خواهی کرد،و رسوایی بیوگی‌ات را دیگر به یاد نخواهی آورد.
5. زیرا که آفرینندۀ تو شوهر توست،او که نامش خداوند لشکرهاست؛و قدوس اسرائیل ولیّ توست،او که خدای تمامی جهان نام دارد.
6. خداوند تو را مانند زنی مطرود و رنجیده‌دل فرا می‌خواند،همچون زن ایام جوانی که شوهرش او را ترک کرده باشد.»آری خدایت چنین می‌گوید:
7. «برای لحظه‌ای کوتاه تو را ترک کردم،اما با شفقتی عظیم تو را بازمی‌آورم.»
8. خداوند ولیّ تو می‌فرماید:«به جوشش غضبی لحظه‌ای روی خود را از تو پوشاندم،اما با محبت جاودانی بر تو شفقت خواهم کرد.
9. «این برای من همچون روزهای نوح است:چنانکه قسم خوردم آبهای نوح بار دیگر زمین را فرو نخواهد گرفت،همچنان قسم خورده‌ام که دیگر بر تو خشم نگیرم و عتابت نکنم.