4. حال آنکه رنجهای ما بود که او بر خود گرفتو دردهای ما بود که او حمل کرد،اما ما او را از جانب خدا مضروب،و از دست او مصدوم و مبتلا پنداشتیم.
5. حال آنکه به سبب نافرمانیهای ما بدنش سوراخ شد،و به جهت تقصیرهای ما لِه گشت؛تأدیبی که ما را سلامتی بخشید بر او آمد،و به زخمهای او ما شفا می‌یابیم.
6. همۀ ما چون گوسفندان، گمراه شده بودیم،و هر یک از ما به راه خود رفته بود،اما خداوند تقصیر جمیع ما را بر وی نهاد.
7. آزار و ستم دید،اما دهان نگشود؛همچون بره‌ای که برای ذبح می‌برند،و چون گوسفندی که نزد پشم‌برنده‌اش خاموش است،همچنان دهان نگشود.
8. با محاکمه‌ای ظالمانه برده شد؛چه کسی از نسل او سخن تواند گفت،زیرا او از زمین زندگان منقطع شد،و به سبب نافرمانی قوم من مضروب گردید؟