1. «ای پیروان پارسایی،و ای جویندگان خداوند،به من گوش فرا دهید:به صخره‌ای که از آن گرفته شدید نظر کنید،به آن معدنِ سنگ که از آن تراشیده شدید.
2. پدرتان ابراهیم را در نظر آورید،و سارا را که شما را بزاد:آنگاه که او را فرا خواندم یک تن بیش نبود،اما من او را برکت دادم و کثیر ساختم.
3. زیرا خداوند براستی صَهیون را تسلی خواهد داد،و همۀ ویرانه‌هایش را دلداری خواهد بخشید؛او بیابانش را همچون باغ عدن خواهد ساخت،و زمین خشکش را همچون باغ خداوند.خوشی و شادی در آن یافت خواهد شد،و هم شکرگزاری و نغمۀ سرود.
4. «ای قوم من، به من توجه کنید،و ای مردم من، به من گوش بسپارید:شریعت از نزد من صادر خواهد شدو انصافم را چون نوری برای قومها برقرار خواهم ساخت.
5. عدالت من نزدیک شده،و نجات من در راه است؛بازوی من قومها را دادرسی خواهد کرد.چشم امید سرزمینهای ساحلی به من است،و برای بازوی من انتظار می‌کشند.
6. چشمان خود را به سوی آسمانها برافرازید،و پایین به زمین بنگرید.آسمانها همچون دود ناپدید خواهند شد،زمین چون جامه، مندرس خواهد گشت،و ساکنانش بسان مَگسان خواهند مرد.اما نجات من تا به ابد باقی خواهد ماند،و عدالتم هرگز زوال نخواهد پذیرفت.
7. «ای کسانی که عدالت را می‌شناسید،و ای قومی که شریعت مرا در دل دارید،به من گوش فرا دهید!از سرزنش مردمان مهراسید،و از دشنامهای آدمیان پروا مدارید.