18. وای بر آنان که شرارت را به ریسمانهای دروغ،و گناه را گویی به طنابِ ارابه می‌کشند؛
19. که می‌گویند: «بگذارید خدا تعجیل کندو کار خویش بشتاباند تا آن را ببینیم!بگذارید مشورت قدوس اسرائیل نزدیک آید؛بگذارید بیاید تا آن را بدانیم!»
20. وای بر کسانی که بدی را نیکیو نیکی را بدی می‌خوانند؛وای بر آنان که ظلمت را در جای نورو نور را در جای ظلمت می‌نشانند؛وای بر آنان که تلخی را در جای شیرینیو شیرینی را در جای تلخی می‌نهند!
21. وای بر کسانی که در چشم خود حکیمندو در نظر خویش، خردمند!
22. وای بر آنان که پهلوانند، اما در شراب‌خواری!و قهرمانند، اما در آمیختن مُسکِرات!
23. که مجرمان را به رشوه تبرئه می‌کنندو حق بی‌گناهان را از آنان دریغ می‌دارند.
24. از این رو همان‌گونه که زبانه‌های آتش کاه را فرو می‌بلعدو علفِ خشک در شعله محو می‌شود،به همین‌سان ریشۀ ایشان خواهد گندید،و شکوفۀ ایشان چون دوده بالا خواهد رفت،زیرا شریعت خداوندِ لشکرها را نپذیرفتندو کلام قدوس اسرائیل را خوار شمردند.
25. بنابراین، خشم خداوند بر قوم خویش افروخته می‌شودو دست خود را بر ایشان دراز کرده، مبتلایِشان می‌سازد.کوهها به لرزه درمی‌آیندو اجساد مردگان چون فضولات بر معابر می‌افتد.با این همه، خشم او فرو ننشسته،و دست او همچنان دراز است.
26. بیرقی برای قومهای دوردست بر پا خواهد داشت،و برای آمدنشان از کرانهای زمین صَفیر خواهد زد؛و هان، ایشان به‌شتاب و به‌سرعت خواهند آمد.
27. اَحَدی از ایشان خسته نیست، و احدی نمی‌لغزد؛احدی از ایشان نمی‌خسبد و به خواب نمی‌رود.شالِ کمر هیچ‌یک باز نشدهو بندِ پای‌افزار هیچ‌یک پاره نگشته.
28. تیرهای ایشان تیز استو کمانهایشان جملگی کشیده.سُم اسبانشان بسان سنگ خاراستو چرخ ارابه‌های‌شان همچون گردباد.