20. وحوش صحرا مرا حرمت خواهند داشت،حتی شغالان و شترمرغان،زیرا که در بیابان آب جاری می‌کنمو در بَرَهوتْ نهرها روان می‌سازم،تا قوم برگزیدۀ خویش را سیراب کنم،
21. قومی را که برای خود سرشتمتا ستایش مرا بیان دارند.
22. «اما تو ای یعقوب، مرا نخواندی،و تو ای اسرائیل، از من خسته شدی!
23. گوسفندان به جهت قربانی تمام‌سوز برایم نیاوردی،و با قربانیهای خود مرا تکریم نکردی.من با مطالبۀ هدایا، باری گران بر تو ننهادمو با طلبیدن بخور، تو را خسته نکردم.
24. برایم نی معطر به نقره نخریدیو به پیه قربانیهایت مرا خشنود نساختی،بلکه با گناهانت باری گران بر من نهادی،و با تقصیرات خویش مرا خسته کردی.
25. «من هستم، آری من، که نافرمانیهایت را به‌خاطر خویشتن محو می‌سازم،و گناهانت را دیگر به یاد نمی‌آورم.
26. گذشته را به من یادآور شو؛بیا تا با هم به داوری بنشینیم!حجّت خود را بیاور،تا ثابت شود که حق به جانب توست.
27. نیای نخست تو گناه ورزید،و میانجیگران تو بر من عِصیان ورزیدند.
28. پس من نیز سروران قُدس را بی‌حرمت خواهم ساخت،و یعقوب را به نابودی و اسرائیل را به دشنام خواهم سپرد.