1. اما اکنون خداوند، آفرینندۀ تو ای یعقوب، و صانع تو ای اسرائیل، چنین می‌فرماید:«مترس، زیرا من تو را فدیه داده‌ام،و تو را به نام خوانده‌ام، پس از آنِ من هستی.
2. چون از آبها بگذری، با تو خواهم بود،و چون از نهرها عبور کنی، تو را فرو نخواهند گرفت.چون از میان آتش روی، نخواهی سوخت،و شعله‌‌اش تو را نخواهد سوزانید.
3. زیرا من یهوه خدای تو هستم،قدوس اسرائیل، نجات‌دهندۀ تو.مصر را فدیۀ تو می‌سازم،و کوش و سِبا را به جای تو می‌دهم.
4. از آنجا که در نظرم گرانبها و محترمی،و چون تو را دوست می‌دارم،آدمیان را به عوض تو خواهم داد،و قومها را به عوض جان تو تسلیم خواهم کرد.
5. مترس، زیرا من با تو هستم؛فرزندانت را از مشرق خواهم آورد،و تو را از مغرب جمع خواهم کرد.
6. به شمال خواهم گفت: ”رهایشان کن“،و به جنوب که: ”نگاهشان مدار“.پسرانم را از دوردستها بیاورید،و دخترانم را از چهار گوشۀ زمین؛
7. یعنی هر که را که به نام من خوانده می‌شودو او را برای جلال خویش آفریده،و سرشته و ساخته‌ام.»