1. اکنون خداوندگار، خدای لشکرها،هر تکیه‌گاهی را از اورشلیم و یهودا برمی‌گیرد؛هر تکیه‌گاه به جهت خوراک و هر تکیه‌گاه به جهت آب را.
2. همچنین دلاوران و جنگاوران را،و داوران و انبیا، و فالگیران و مشایخ را؛
3. سرداران پنجاه‌ها و صاحبمنصبان را،مشاوران و جادوگران ماهر و ساحران چیره‌دست را.
4. من پسران جوان را بر ایشان حاکم خواهم ساخت،و ستم‌پیشگان بر ایشان فرمان خواهند راند.
5. قوم بر یکدیگر ظلم خواهند کرد،همسایه بر همسایه.جوانان بر پیران ستم روا خواهند داشت،و فرومایگان بر بزرگمردان.
6. هر کس در خانۀ پدریدست به دامان برادر خویش شده، خواهد گفت:«تو را عبایی هست؛ پس بر ما حاکم باش،و این ویرانه زیر دست تو باشد!»
7. اما او در آن روز فریاد بر خواهد آورد:«من دردی را دوا نتوانم کرد!در منزل من نه خوراک است و نه جامه؛پس مرا بر مردم حاکم مسازید!»
8. زیرا اورشلیم می‌لغزد،و یهودا می‌افتد؛از آن رو که گفتار و رفتار‌شان بر ضد خداوند است،و در برابر چشمان پرجلال او سر به طغیان برداشته‌اند.
9. حالت چهرۀ ایشان بر ضدشان شهادت می‌دهد؛همچون سُدوم گناه خویش را جار می‌زنند،و آن را پنهان نمی‌سازند.وای بر جانهای ایشان،زیرا که بلا بر سر خویش آورده‌اند.