1. وای بر تاجِ فخر میگسارانِ اِفرایِم،و بر گُلِ پژمردنیِ زیباییِ پرجلالش،که بر سر وادی حاصلخیزِ مغلوبانِ شراب است!
2. هان خداوند کسی نیرومند و توانا دارد،که چون توفانِ تگرگ و تندبادِ ویرانگر،و همچون رگبارِ باران شدید و سیل‌آسا،آن را به دست خود بر زمین خواهد افکند.
3. آری آن تاج فخرِ میگساران اِفرایِملگدمال خواهد شد؛
4. و آن گل پژمردنیِ زیباییِ پرجلال اوکه بر سر وادی حاصلخیز خودنمایی می‌کرد،مانند انجیر رسیده پیش از موسم حصاد خواهد بودکه تا کسی آن را بیند،به دست خود چیده، فرو می‌بلعد.