16. خداوندا، ما در تنگی خویش تو را جُستیم؛آنگاه که تأدیبمان میکردی،نجواهایمان را به حضورت ریختیم.
17. همچون زن آبستنِ نزدیکِ وضع حملکه از درد زا بر خود میپیچد و فریاد برمیآورد،ما نیز، ای خداوند، به سبب تو چنین بودیم؛
18. آبستن بودیم و از درد بر خود میپیچیدیم،اما باد زاییدیم!در زمین هیچ نجاتی بهبار نیاوردیم،و ساکنان جهان ساقط نشدند.