1. وحی دربارۀ وادی رؤیا:اکنون تو را چه شده استکه همگی بر بامها برآمده‌اید؟
2. ای شهر پر غوغا!ای شهر غُلغُله و شادمانی!کشتگانت کشتۀ شمشیر نیستند،و در جنگ از پا در نیامده‌اند.
3. رهبرانت با هم گریخته‌اند،و بی‌آنکه تیری از کمان رها شود، اسیر گشته‌اند.همۀ شما که یافت شدید، با هم اسیر گشتید،هرچند به دوردستها گریختید!
4. از این رو گفتم: «نگاه خویش از من برگیرید،تا به تلخی بگریم!دربارۀ نابودی قوم عزیزم،مکوشید تسلّایم دهید!»
5. زیرا که خداوندگار، خداوند لشکرها را روزی است:روز غوغا و لگدمال شدن و پریشان‌حالیدر وادی رؤیا.روز فرو ریختن دیوارها،روز فریاد کمک برآوردن نزد کوهها.