5. دل من برای موآب فریاد برمی‌آورد؛برای فراریانش که تا ’صوعَر‘ و ’عِجلَت‌شِلیشیا‘ یافت می‌شوند.زیرا که از سربالاییِ ’لوحیت‘، گریان بالا می‌روندو در راهِ ’حورونایِم‘ فریاد نابودی برمی‌آورند.
6. آبهای ’نِمریم‘ خشکیده،و علفها خشک شده است؛گیاهان نابود گشته،و هیچ چیز سبز باقی نمانده است.
7. از این رو دولتی را که به دست آورده‌اندو آنچه را که اندوخته‌اند،از راه وادیِ بیدها خواهند برد.
8. زیرا که فریادی در سرحدات موآب طنین‌انداز است؛شیونشان تا به ’اِجلایِم‘و زاری‌شان تا به ’بِئِرایلیم‘ رسیده است.
9. زیرا آبهای ’دیمون‘ آکنده از خون است؛زانرو که من بدتر از این را بر دیمون نازل خواهم کرد:یعنی بر فراریان موآب و باقیماندگان آن سرزمین،شیری گسیل خواهم داشت.