3. در کوچه‌ها پلاس در بر دارند،و بر بامها و در میادین،همگان شیون‌کنان اشک می‌ریزند.
4. ’حِشبون‘ و ’اِلِعالِه‘ فریاد برمی‌آورند؛و آوازشان تا ’یاهَص‘ به گوش می‌رسد.از این رو مردان مسلحِ موآب فریاد بلند سر می‌دهند،و جانهایشان در ایشان می‌لرزد.
5. دل من برای موآب فریاد برمی‌آورد؛برای فراریانش که تا ’صوعَر‘ و ’عِجلَت‌شِلیشیا‘ یافت می‌شوند.زیرا که از سربالاییِ ’لوحیت‘، گریان بالا می‌روندو در راهِ ’حورونایِم‘ فریاد نابودی برمی‌آورند.
6. آبهای ’نِمریم‘ خشکیده،و علفها خشک شده است؛گیاهان نابود گشته،و هیچ چیز سبز باقی نمانده است.