1. وحی دربارۀ بابِل که اِشعیا پسر آموص دید:
2. بیرقی بر کوهی بی‌درخت بر پا کنید؛آواز خود را به جانب ایشان بلند نمایید.با دست اشاره کنید،تا به دروازه‌های نُجَبا داخل شوند.
3. من خود به برگزیدگان خویش فرمان داده‌‌ام،و جنگاورانم را که با افتخار وجد می‌کنند،به جاری ساختن غضبم فرا خوانده‌ام.
4. صدای همهمه بر کوهها،بسان غوغای جماعتی عظیم،صدای غوغای ممالک،غوغای قومهایی که گرد هم آمده باشند.خداوندِ لشکرها،لشکر را برای جنگ سان می‌بیند.