4. پس هر یک از شما از دوستان خود برحذر باشید،و به هیچ برادری اعتماد مکنید،زیرا هر برادری فریبکار است،و هر دوستی به بدگویی گَردش می‌کند.
5. هر کس دیگری را می‌فریبد،و کسی به راستی سخن نمی‌گوید؛زبان خود را به دروغ‌گویی آموزش داده‌اند،و از فرط کج‌رفتاری خسته گشته‌اند.
6. مسکن آنها در میان فریب است،و از مکر خویش نمی‌خواهند مرا بشناسند؛این است فرمودۀ خداوند.
7. از این رو خداوند لشکرها می‌فرماید:«اینک آنها را از بوتۀ آزمایش عبور خواهم داد،زیرا به‌خاطر قوم عزیز خود، دیگر چه می‌توانم کرد؟
8. زبانشان تیرِ کُشنده است،که به فریب سخن می‌رانَد؛به زبان خویش با همنوع خود سخن صلح‌آمیز می‌گویند،اما در دل خود برایش کمین می‌گذارند.
9. پس خداوند چنین می‌فرماید:آیا نمی‌باید به سبب این چیزها جَزایشان دهم؟آیا نمی‌باید از چنین ملتی انتقام بکشم؟