21. زیرا مرگ از پنجره‌های ما برآمده،و به قصرهایمان داخل شده است؛بچه‌ها را از کوچه‌‌ها منقطع ساخته،جوانان را از میدانها.
22. بگو، «خداوند چنین می‌فرماید:”اجساد مردمان همچون فضولاتبر مزارع خواهد افتاد؛مانند بافه‌ها در پَسِ دروگر،و کسی نخواهد بود که آنها را برچیند.“»
23. خداوند چنین می‌فرماید: «حکیم به حکمت خویش فخر نکند و مرد نیرومند به نیروی خود نَنازد و دولتمند به دولت خویش نبالد.
24. بلکه هر که فخر می‌کند، به این فخر کند که فهم دارد و مرا می‌شناسد و می‌داند که من یهوه هستم که محبت و انصاف و عدالت را در جهان به جا می‌آورم. زیرا از این چیزها لذت می‌برم؛» این است فرمو‌دۀ خداوند.
25. خداوند می‌فرماید: «اینک ایامی می‌آید که همۀ آنان را که فقط در جسم ختنه شده‌اند، مجازات خواهم کرد،
26. یعنی مصر و یهودا و اَدوم و بنی‌عَمّون و موآب و تمامی بیابان‌نشینانی را که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند. زیرا همۀ این قومها نامختونند، و تمامی خاندان اسرائیل در دل نامختونند.»