12. آنان دربارۀ خداوند به دروغ گفته‌اند:”او کاری نخواهد کرد؛گزندی به ما نخواهد رسید،و روی شمشیر و قحطی نخواهیم دید.
13. انبیا باد گشته‌اند و بس!کلام در ایشان نیست؛پس باشد که آنچه می‌گویند،بر سر خودشان آید!“»
14. از این رو یهوه، خدای لشکرها چنین می‌فرماید:«چونکه قوم این کلام را گفتند،همانا من کلام خود را در دهان تو آتش خواهم ساخت،و این قوم را هیزم خواهم گردانید،و آنان را خواهد سوزانید.
15. خداوند می‌فرماید:ای خاندان اسرائیل،اینک من قومی را از دوردستها بر ضد شما می‌آورم،قومی کهنسال و پابرجا،مردمانی که زبانشان را نمی‌دانید،و گفتارشان را نمی‌فهمید.
16. تَرکِشِ آنها گورِ گشاده است،و جملگی جنگاورانی نیرومندند.
17. غَله و نانت را خواهند خورد؛و پسران و دخترانت را فرو خواهند بلعید؛گله و رمه‌‌ات را خواهند خورد؛و انگور و انجیرت را فرو خواهند بلعید؛شهرهای حصاردارت را که بدانها توکل داریبه شمشیر نابود خواهند کرد.»
18. «اما خداوند می‌گوید: با این همه، در آن روزها نیز به‌کل نابودتان نخواهم کرد؛
19. و چون قوم تو گویند: ”چرا یهوه خدایمان همۀ این بلایا را بر ما وارد آورده است؟“، بدیشان بگو: ”چنانکه شما مرا ترک کردید و خدایانِ بیگانه را در سرزمین خویش خدمت نمودید، پس بیگانگان را در سرزمینی که از آنِ شما نیست، خدمت خواهید کرد.“»
20. این را به خاندان یعقوب اعلان کنید،و در یهودا ندا در داده، بگویید:
21. «ای ملت نادان و بی‌فهم،این را بشنوید!ای شما که چشم دارید اما نمی‌بینید،و گوش دارید اما نمی‌شنوید.
22. خداوند می‌فرماید:آیا از من نمی‌ترسید؟آیا در حضور من نمی‌لرزید؟من دانه‌های شن را بر دریا حد قرار دادم،سدی دائمی که از آن نتواند گذشت.اگرچه امواجش به تلاطم آید، غلبه نتواند یافت؛و هرچند به خروش آید، از آن تجاوز نتواند کرد.