37. سرها همه تراشیده است،و ریشها همه زده؛دستها همه خراشیده است،و گِرد هر کمری پلاسی پیچیده.
38. بر همۀ بامهای موآبو در تمامی کوچه‌هایشچیزی جز سوگواری نیست؛زیرا موآب را خُرد کرده‌ام،همچون ظرفی که کسی خواهان آن نباشد؛»این است فرمودۀ خداوند.
39. «ببین چگونه در هم شکسته است! ببین چگونه شیون می‌کنند! ببین چگونه موآب روی خویش از شرم برگردانیده است! موآب برای تمامی اطرافیانش اسباب تمسخر و مایۀ دِهشَت شده است.»
40. زیرا خداوند چنین می‌فرماید:«ببینید چگونه یکی همچون عقاب به‌سرعت پرواز می‌کندو بالهای خود را بر موآب می‌گستراند.
41. شهرهایش تسخیر خواهد شد،و دژهایش به تصرف در خواهد آمد.در آن روز، دلِ پهلوانان موآبهمچون دلِ زنی خواهد بود که دردِ زا دارد.
42. موآب نابود شده، دیگر قومی نخواهد بود،زیرا خویشتن را بر ضد خداوند برافراشته است.»