5. دیگر بار بر کوهسارانِ سامِرِه،تاکستانها غرس خواهی کرد؛باغبانان غرس خواهند کرد،و از میوۀ آنها بهره‌مند خواهند شد.
6. زیرا روزی خواهد آمد که دید‌بانان بر کوهستانِ اِفرایِم بانگ زنند:”برخیزید تا نزد یهوه خدایمان به صَهیون برآییم!“»
7. خداوند چنین می‌فرماید:«به جهت یعقوب بانگ شادی سر دهید؛برای سرآمدِ قومها فریاد برآورید؛ندا در دهید و بستایید و بگویید:”ای خداوند، قوم خود را نجات ده،باقیماندگان اسرائیل را!“
8. اینک آنان را از سرزمین شمال خواهم آورد،و از کَرانهای زمین جمع خواهم کرد.همراهشان کوران و لنگان، آبستنان و زنانِ زائو خواهند بود؛آری، جماعتی عظیم بدین مکان باز خواهند گشت.
9. گریان خواهند آمد،و من آنان را در حالی که التماس می‌کنند، باز خواهم آورد.ایشان را نزد نهرهای آب رهبری خواهم کرد،از راه همواری که در آن نلغزند.زیرا من پدر اسرائیل هستم،و اِفرایِم نخست‌زادۀ من است.
10. ای قومها، کلام خداوند را بشنوید،و آن را در سرزمینهای دوردستِ ساحلی اعلام کنید؛بگویید: ”آن که اسرائیل را پراکنده ساخت،ایشان را گرد می‌آوَرَد،و چنانکه شبان گلۀ خویش را می‌پایَد،او نیز از ایشان مراقبت خواهد کرد.“
11. زیرا خداوند یعقوب را فدیه داده،و او را از دست کسانی که از او نیرومندتر بودند، رهانیده است.
12. ایشان آمده، بر بلندای صَهیون فریاد شادمانی سر خواهند داد،و از احسان خداوند شاد و خرم خواهند شد،از غَله و شراب و روغن، و از گله و رمه.جانشان چون باغی سیراب خواهد شد،و دیگر پژمرده نخواهند بود.
13. آنگاه دوشیزگان شادی‌کنان خواهند رقصید،و مردانِ جوان و پیران شادی خواهند کرد.من ماتمشان را به خوشی بَدَل خواهم کرد؛تسلی‌شان خواهم داد،و به جای اندوه بدیشان شادمانی خواهم بخشید.
14. جان کاهنان را به خوراکِ فراوان سیر خواهم ساخت،و قوم من از احسان من مملو خواهند شد؛»این است فرمودۀ خداوند.
15. خداوند چنین می‌فرماید:«صدایی در رامَه شنیده می‌شود،ماتم و گریۀ بسیار تلخ؛راحیل برای فرزندانش می‌گریَد،و از تسلی پذیرفتن اِبا می‌کند،زیرا که نیستند.»
16. خداوند چنین می‌فرماید:«صدای خود را از شیون بازدار،و چشمان خویش از اشک.»زیرا خداوند می‌گوید:«برای کارهای خویش پاداش خواهی یافت،و ایشان از سرزمین دشمن باز خواهند گشت.
17. پس برای آیندۀ تو امید هست،و فرزندانت به سرزمین خویش باز خواهند گشت؛»این است فرمودۀ خداوند.
18. «به‌یقین سوگواری اِفرایِم را شنیده‌ام که می‌گوید:”تأدیبم کردی و تأدیب شدم،همچون گوساله‌ای که تربیت نیافته.مرا باز‌گردان تا بازگردم،زیرا که تو یهوه خدای من هستی.
19. پس از برگشتن از راه، پشیمان شدم،و چون تعلیم یافتم، بر سینۀ خویش کوفتم؛شرمسار بودم و رسوایی کشیدم،چونکه ننگ ایام جوانی‌ام را متحمل گشتم.“
20. «آیا اِفرایِم پسر عزیز من نیست؟آیا او فرزند دلبند من نیست؟هرچند بارها بر ضد او سخن می‌گویم،او را همچنان به یاد می‌آورم.از این رو دل من به شدّت مشتاق اوست،و به‌یقین بر او رحم خواهم کرد؛»این است فرمودۀ خداوند.
21. «نشانه‌ها برای خویشتن بگذار؛علامتها برای خود بر پا کن!شاهراه را نیکو ملاحظه کن،راهی را که از آن رفتی.ای اسرائیلِ باکره، بازگرد،به شهرهای خویش بازگشت نما.
22. ای دختر بی‌وفا،تا به کی سرگردان خواهی بود؟زیرا خداوند چیزی نو بر زمین آفریده است:زن، مرد را در بر می‌گیرد.»