11. اما هر قومی که یوغ پادشاه بابِل را گردن نهد و او را بندگی کند، آن قوم را در سرزمینش باقی خواهم گذاشت تا آن را کِشت کند و در آنجا ساکن باشد؛ این است فرمودۀ خداوند.“‘»
12. نیز همین سخنان را به صِدِقیا پادشاه یهودا بیان کرده، گفتم: «یوغ پادشاه بابِل را گردن نهید و او و قومش را خدمت کنید تا زنده بمانید.
13. چرا باید تو و قومت به شمشیر و قحطی و طاعون بمیرید، آن‌گونه که خداوند در خصوص هر قومی که از خدمت پادشاه بابِل سر باز زند، گفته است؟
14. به سخن انبیایی که به شما می‌گویند: ”پادشاه بابِل را خدمت نخواهید کرد،“ گوش مگیرید، زیرا ایشان به دروغ برای شما نبوّت می‌کنند.
15. خداوند چنین می‌فرماید: من آنان را نفرستاده‌ام، بلکه آنان به نام من به دروغ نبوّت می‌کنند، که نتیجه‌‌ای جز این نخواهد داشت که من شما را بیرون برانم و شما با انبیایی که برایتان نبوّت می‌کنند، هلاک شوید.»
16. آنگاه خطاب به کاهنان و تمامی این قوم گفتم: «خداوند چنین می‌فرماید: به سخنان انبیای خود گوش مسپارید که برای شما نبوّت کرده، می‌گویند: ”اینک اسباب خانۀ خداوند به‌زودی از بابِل بازآورده می‌شود“، زیرا که به دروغ برایتان نبوّت می‌کنند.
17. بدیشان گوش مسپارید، بلکه پادشاه بابِل را خدمت کنید تا زنده بمانید. چرا باید این شهر ویران شود؟
18. اگر آنها نبی هستند و کلام خداوند با ایشان است، پس اکنون به درگاه خداوندِ لشکرها استدعا کنند تا اسبابی که در خانۀ خداوند و خانۀ پادشاه یهودا و در اورشلیم باقی است، به بابِل برده نشود.
19. زیرا خداوندِ لشکرها دربارۀ ستونها و ’دریاچه‘ و پایه‌ها و دیگر اسبابی که در این شهر بر جای مانده، چنین می‌گوید،
20. یعنی دربارۀ آنچه نبوکدنصر پادشاه بابِل، آنگاه که یِهویاکین پسر یِهویاقیم پادشاه یهودا و تمامی بزرگان یهودا و اورشلیم را از اورشلیم به بابِل به تبعید می‌بُرد، آنها را با خود نبُرد،
21. آری، خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، درخصوص اسبابی که هنوز در خانۀ خداوند و خانۀ پادشاه یهودا و اورشلیم بر جای مانده است، چنین می‌فرماید:
22. آنها به بابِل برده خواهد شد و در آنجا خواهد ماند تا روزی که به یاری ایشان بیایم. آنگاه آنها را بیرون آورده به این مکان باز خواهم گردانید؛ این است فرمودۀ خداوند.»