11. خداوند می‌فرماید:«نبی و کاهن هر دو نجسند،و شرارتِ ایشان را حتی در خانۀ خویش نیز دیده‌ام.
12. از این رو طریق ایشان برایشانمانند جایهای لغزنده در تاریکی خواهد بودکه بدان رانده شده، در آن خواهند افتاد؛زیرا که در سالِ مکافاتِ ایشانبلا بر ایشان نازل خواهم کرد؛»این است فرمودۀ خداوند.
13. «در میان انبیای سامِرِه قباحتی دیدم:آنان به نام بَعَل نبوّت کرده،قوم من اسرائیل را گمراه می‌کردند.
14. و در میان انبیای اورشلیم چیزی هولناک دیده‌ام:آنان مرتکب زنا می‌شوند و در دروغ گام برمی‌دارند؛ایشان دستهای بدکاران را تقویت می‌بخشند،به گونه‌ای که هیچ‌کس از شرارت خویش بازگشت نمی‌کند؛آنان جملگی برای من همچون سُدوم گشته‌اند،و ساکنان آن همچون عَمورَه.»
15. بنابراین، خداوندِ لشکرها دربارۀ انبیا چنین می‌فرماید:«اینک من بدیشان خوراکِ تلخ خواهم خورانید،و آبِ مسموم خواهم نوشانید،زیرا که از انبیای اورشلیمنجاستی در سرتاسر این سرزمین منتشر شده است.»
16. خداوندِ لشکرها چنین می‌فرماید: «به سخنان انبیایی که برای شما نبوّت می‌کنند گوش مسپارید؛ زیرا شما را امیدِ واهی می‌بخشند. آنان رؤیای دل خود را بیان می‌کنند نه سخنان دهان خداوند را.
17. آنان همواره به کسانی که کلام خداوند را خوار می‌شمارند، می‌گویند: ”شما را سلامتی خواهد بود!“ و به کسانی که از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند، می‌گویند: ”هیچ بلایی به شما نخواهد رسید!“»