1. خداوند چنین می‌فرماید: «به خانۀ پادشاه یهودا فرود آی و این کلام را در آنجا بیان کن،
2. و بگو: ”ای پادشاه یهودا که بر تخت داوود نشسته‌ای، تو و خادمانت و قومت که از این دروازه‌ها داخل می‌شوید، کلام خداوند را بشنوید.
3. خداوند چنین می‌فرماید: عدل و انصاف را به جا آرید، و غارت‌شدگان را از دست ظالمان برهانید. بر غریبان و یتیمان و بیوه‌زنان جور و ستم مکنید، و خون بی‌گناهان را در این مکان مریزید.
4. زیرا اگر براستی این کلام را به جا آرید، آنگاه پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند، سوار بر اسبان و ارابه‌ها، به همراه خادمان و قوم خویش از دروازه‌های این خانه داخل خواهند شد.
5. اما اگر این کلام را نشنوید، به ذات خودم قسم که این خانه به ویرانه‌ای بدل خواهد شد؛“» این است فرمودۀ خداوند.
6. «زیرا خداوند دربارۀ خاندان پادشاه یهودا چنین می‌فرماید:«”گرچه تو برای من همچون جِلعاد و مانند قُلّۀ لبنانی،من تو را به بیابان و شهر غیرمسکون بَدَل خواهم کرد.
7. نابودکنندگان را بر ضد تو فراهم خواهم آورد،هر یک را با اسلحه‌اش.آنان بهترین سروهایت را خواهند بُرید،و در آتش خواهند افکند.
8. «”و ملل بسیار چون از کنار این شهر بگذرند، به یکدیگر خواهند گفت: ’چرا خداوند به این شهر عظیم چنین کرده است؟‘
9. و پاسخ خواهند شنید: ’از آن رو که عهد یهوه خدای خود را ترک کردند و خدایانِ غیر را سَجده و عبادت نمودند.“‘»
10. برای آن که مُرده مگریید و برایش به سوگ منشینید،بلکه برای آن که به تبعید می‌رود زاری کنید،زیرا دیگر باز نخواهد گشت،و زاد و بوم خویش دیگر نخواهد دید.
11. زیرا خداوند دربارۀ شَلّوم، پسر یوشیا پادشاه یهودا، که به جای پدرش یوشیا پادشاه شد اما از این مکان رفته است، چنین می‌فرماید: «او دیگر بدین‌جا باز نخواهد گشت،