17. آنان را همچون باد شرقی،در برابر دشمن پراکنده خواهم ساخت،و در روز مصیبتِ ایشانپشت سر خود را به ایشان نشان خواهم داد، نه روی خود را.»
18. پس گفتند: «بیایید بر ضد اِرمیا تدبیرها کنیم، زیرا تعلیم از کاهنان ضایع نخواهد شد، و نه مشورت از حکیمان، و نه کلام از انبیا. پس بیایید او را به زبان خود بزنیم و به هیچ سخنش اعتنا نکنیم.»
19. خداوندا، به من گوش فرا ده،و سخن مخالفانم را بشنو!
20. آیا پاداشِ نیکویی بدی است؟زیرا که گودالی برای جان من کنده‌اند.به یاد آور چگونه به حضورت می‌ایستادمتا از ایشان به نیکویی سخن گفته،خشم تو را از ایشان برگردانم.
21. پس اکنون فرزندانشان را به قحطی بسپار،و خودشان را به دَمِ شمشیر تسلیم کن؛بگذار زنانشان بی‌‌اولاد و بیوه شوند،و مردانشان از طاعون بمیرند،و جوانانشان در جنگ به شمشیر از پا درآیند.
22. باشد که فریادی از خانه‌هایشان به گوش رسد،آنگاه که مهاجمان را به‌ناگاه بر ایشان فرود آوری.زیرا برای گرفتار کردنم، گودال کنده‌اند،و برای پاهایم دامها گسترده‌اند.
23. اما تو ای خداوند، همۀ دسیسه‌های ایشان را می‌دانی،دسیسه‌هایی را که به قصد جان من کرده‌اند.پس تقصیرشان را کفّاره مکن،و گناهشان را از نظرت محو مساز.بگذار در حضورت سرنگون شوند،و با ایشان به هنگام خشم خویش عمل نما.