12. اما ایشان می‌گویند: ”بیهوده است! ما نقشه‌های خودمان را پیروی خواهیم کرد و هر یک بر طبق سرکشیِ دلِ شریرِ خود رفتار خواهیم نمود.“
13. «پس خداوند چنین می‌فرماید:در میان قومها پرس و جو کنید،کیست که چنین چیزی شنیده باشد؟اسرائیلِ باکره کاری بسیار زشت کرده است.
14. آیا برفِ لبنان هرگز از صخره‌های سیریون ناپدید می‌شود؟آیا آبهای سردش که از جای دور جاری است، هرگز خشک می‌گردد؟
15. اما قوم من مرا از یاد برده‌اند،و برای خدایانِ دروغین بخور می‌سوزانند!آنها ایشان را از راههایشان، یعنی از راههای قدیم، منحرف می‌کنند،تا در کوره‌راهها گام بردارند، نه در شاهراهها،
16. و تا سرزمینشان را مایۀ وحشت بسازند،و تا به ابد مایۀ انگشت به دهان ماندن مردمان؛چندان که هر که از آنجا بگذرد،متحیر شده، سَر تکان دهد.
17. آنان را همچون باد شرقی،در برابر دشمن پراکنده خواهم ساخت،و در روز مصیبتِ ایشانپشت سر خود را به ایشان نشان خواهم داد، نه روی خود را.»
18. پس گفتند: «بیایید بر ضد اِرمیا تدبیرها کنیم، زیرا تعلیم از کاهنان ضایع نخواهد شد، و نه مشورت از حکیمان، و نه کلام از انبیا. پس بیایید او را به زبان خود بزنیم و به هیچ سخنش اعتنا نکنیم.»
19. خداوندا، به من گوش فرا ده،و سخن مخالفانم را بشنو!
20. آیا پاداشِ نیکویی بدی است؟زیرا که گودالی برای جان من کنده‌اند.به یاد آور چگونه به حضورت می‌ایستادمتا از ایشان به نیکویی سخن گفته،خشم تو را از ایشان برگردانم.
21. پس اکنون فرزندانشان را به قحطی بسپار،و خودشان را به دَمِ شمشیر تسلیم کن؛بگذار زنانشان بی‌‌اولاد و بیوه شوند،و مردانشان از طاعون بمیرند،و جوانانشان در جنگ به شمشیر از پا درآیند.
22. باشد که فریادی از خانه‌هایشان به گوش رسد،آنگاه که مهاجمان را به‌ناگاه بر ایشان فرود آوری.زیرا برای گرفتار کردنم، گودال کنده‌اند،و برای پاهایم دامها گسترده‌اند.
23. اما تو ای خداوند، همۀ دسیسه‌های ایشان را می‌دانی،دسیسه‌هایی را که به قصد جان من کرده‌اند.پس تقصیرشان را کفّاره مکن،و گناهشان را از نظرت محو مساز.بگذار در حضورت سرنگون شوند،و با ایشان به هنگام خشم خویش عمل نما.