7. پس به فُرات رفتم و مکانی را که کمربند را در آن پنهان کرده بودم، کَندم و کمربند را از آنجا برگرفتم. اما اکنون پوسیده بود و به هیچ کاری نمی‌آمد.
8. آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
9. «خداوند چنین می‌فرماید: به همین‌سان من تکبّر یهودا و تکبّرِ عظیم اورشلیم را نابود خواهم کرد.
10. این قومِ شریر که از شنیدن کلام من سر باز می‌زنند، و از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند و از پی خدایانِ غیر رفته، آنها را عبادت و سَجده می‌نمایند، مانند همین کمربند خواهند شد که به هیچ کاری نمی‌آید.
11. زیرا خداوند می‌فرماید: همان‌گونه که کمربند به کمر آدمی می‌چسبد، من تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسباندم تا قوم و شهرت و ستایش و شکوه برای من باشند، اما گوش نگرفتند!
12. «این کلام را بدیشان بگو: ”یهوه، خدای اسرائیل می‌فرماید: ’هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد.“‘ و آنها به تو خواهند گفت، ”آیا ما نمی‌دانیم که هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد؟“
13. آنگاه بدیشان بگو، ”خداوند چنین می‌گوید: اینک جمیع ساکنان این سرزمین را، از پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند تا کاهنان و انبیا و تمامی ساکنان اورشلیم، جملگی از مستی پُر خواهم ساخت،
14. و خداوند می‌فرماید که آنان یعنی پدران و پسران را به جان هم خواهم افکند، و همگی را بی هیچ دلسوزی و شفقت و رحم، هلاک خواهم کرد.“»
15. بشنوید و گوش بسپارید؛متکبّر مباشید،زیرا که خداوند سخن گفته است.
16. یهوه خدایتان را جلال دهید،پیش از آنکه تاریکی پدید آورد،و پاهایتان بر کوههای تاریک بلغزد؛و آنگاه که به امیدِ نور نشسته‌اید،آن را به تاریکیِ غلیظ بَدَل ساخته،به ظُلَمات تبدیل کند.
17. اما اگر گوش فرا ندهید،جان من در خلوتبه سبب تکبّرتان خواهد گریست،و دیدگانم زاری خواهد کردو اشکها خواهد ریخت،زیرا گَلۀ خداوند به اسیری برده خواهد شد.