10. شبانانِ بسیار تاکستان مرا ویران کرده،و زمین مرا پایمال نموده‌اند؛آنان زمین مرغوب مرا،به بیابانی متروک بَدَل کرده‌اند.
11. آن را به‌کل ویران ساخته‌اند،و آن ویران شده، نزد من به ماتم نشسته است.این سرزمین یکسره ویران گشته،اما کسی را پروای آن نیست.
12. به فراز همۀ بلندیهای خشکِ بیابان،ویرانگران هجوم آورده‌اند،زیرا که شمشیر خداوند این سرزمین رااز کران تا کران نابود می‌کند،و هیچ‌کس ایمن نخواهد ماند.
13. آنان گندمْ کاشته و خار دِرَویده‌اند؛خویشتن را خسته کرده، اما سودی نبرده‌اند.پس به سبب خشمِ آتشین خداوند،از محصول خویش شرمسار خواهند شد.»
14. خداوند دربارۀ تمامی همسایگانِ شریرِ خود که بر میراثِ او برای قومش اسرائیل دستِ تطاول دراز کرده‌اند، چنین می‌فرماید: «من آنان را از سرزمینشان بر خواهم کَند و خاندان یهودا را از میان ایشان بر خواهم کَند.
15. اما پس از بَرکَندنشان، بار دیگر بر ایشان رحم خواهم کرد و هر یک را به میراث و سرزمین خویش باز خواهم گردانید.
16. و اگر ایشان طریقهای قوم مرا نیکو فرا گیرند و به نام من سوگند یاد کرده، بگویند، ”به حیات خداوند سوگند“، چنانکه به قوم من آموختند تا به بَعَل سوگند یاد کنند، آنگاه ایشان در میان قوم من بنا خواهند شد.
17. اما اگر قومی گوش نگیرد، آن قوم را به‌کل بَرکَنده، نابود خواهم ساخت»، این است فرمودۀ خداوند.