19. اما من همچون بره‌ای دست‌آموز بودم که به کشتارگاه ببرند. نمی‌دانستم که دسیسه‌ها بر ضد من کرده، می‌گفتند:«درخت را با میوه‌اش برکَنیم،او را از زمینِ زندگان منقطع سازیمتا دیگر نامی از او در یادها نماند.»
20. اما تو ای خداوند لشکرها و ای داور عادلکه آزمایندۀ دل و ذهنی،بگذار انتقامی را که از ایشان می‌کِشی، ببینم،زیرا که دعوی خویش نزد تو آورده‌ام.
21. از این رو خداوند دربارۀ عَناتوتیان که قصد جان تو کرده‌اند و می‌گویند: «به نام خداوند نبوّت مکن، وگرنه به دست ما کشته خواهی شد»، چنین می‌فرماید،
22. آری، خداوند لشکرها چنین می‌گوید: «اینک آنها را مجازات خواهم کرد؛ جوانانشان به دَمِ شمشیر خواهند مرد و پسران و دخترانشان از قحطی هلاک خواهند شد.
23. کسی از ایشان باقی نخواهد ماند. زیرا که در سالِ مجازاتِ عَناتوتیان، بر ایشان بلا خواهم فرستاد.»