5. حکمت را کسب کن و فهم را به دست آور؛کلمات دهانم را از یاد مبر و از آنها انحراف مورز.
6. ترکش مکن که نگاهبان تو خواهد بود؛دوستش بدار که از تو مراقبت خواهد کرد.
7. حکمت، برترین است، پس حکمت را به دست آور؛به بهای همۀ دارایی خویش، فهم را کسب کن.
8. آن را برافراز که تو را سرافراز خواهد ساخت؛آن را در بر گیر که تو را عزّت خواهد بخشید.
9. تاج زیبایی بر سرت خواهد نهادو افسر جلال به تو خواهد بخشید.»
10. پسرم! گوش فرا ده و آنچه می‌گویم بپذیرکه سالهای عمرت بسیار خواهد شد.
11. من راه حکمت را به تو می‌آموزمو در مسیر راست هدایتت می‌کنم.
12. چون در راه بروی، قدمهایت را مانعی نخواهد بود؛چون بدوی، نخواهی لغزید.
13. رهنمود را به چنگ گیر و آن را فرو مگذار؛پاسش بدار، زیرا که حیات توست.
14. به راه شریران پا مگذارو در طریق بدکاران گام مزن.
15. از آن دوری کن و در آن ره مسپار؛از آن، روی بگردان و به راه خویش رو.
16. زیرا تا شرارتی نکنند نمی‌خُسبند،و تا کسی را نلغزانند خواب به چشمشان نمی‌آید.
17. نانِ شرارت را می‌خورندو شرابِ خشونت را می‌نوشند.
18. طریق پارسایان همچون طلوع سپیده‌دمان است،که تا روشنایی نیمروز، نور آن هر دم فزونی می‌گیرد.
19. اما راه شریران همچون تاریکیِ غلیظ استو نمی‌دانند که از چه می‌لغزند.