1. لقمه‌ای نانِ خشک در آرامش،بِه از خانۀ پرضیافت که در آن جدال باشد.
2. غلام حکیم بر پسرِ شرم‌آفرین حکم خواهد راند،و همچون یکی از برادران از میراث سهم خواهد برد.
3. بوته برای نقره است و کوره برای طلا،اما خداوند است آزمایندۀ دلها.
4. شخص بدکار به لبهای فتنه‌انگیز گوش می‌سپارد؛دروغگو به زبان خرابکار.
5. آن که فقیران را تمسخر کند به آفرینندۀ آنها اهانت می‌ورزد؛آن که از مصیبت شادمان شود، بی‌سزا نمی‌ماند.
6. تاجِ سَرِ پیران، نوادگانند،و شوکت فرزندان، پدران ایشان.
7. سخنان فاضلانه، جاهل را نشاید،چقدر کمتر، زبان دروغگو شریفان را.