6. پارساییِ صالحان آنان را رهایی می‌بخشد،اما خیانت‌پیشگان در دام هوسهای خویش گرفتار می‌آیند.
7. با مرگِ مردِ شریر، امیدش نیز بر باد می‌شود؛چشمداشتهای او از قدرت تباه می‌گردد.
8. پارسا از تنگنا نجات داده می‌شود؛شریر به جای او در آن فرو می‌افتد.
9. ناپاکان به گفتارِ خود همنوع خویش را هلاک می‌کنند،اما پارسا را دانش او نجات می‌دهد.
10. از کامیابیِ پارسایان شهر شادمان می‌شود،از نابودیِ شریران فریاد شادی برمی‌خیزد.
11. از برکت صالحان، شهر سرافراز می‌شود،از دهان شریران، سرنگون!
12. آن که همسایۀ خویش را خوار می‌سازد کم‌عقل است،اما شخص فهیم خاموش می‌ماند.
13. سخن‌چین اَسرار را فاش می‌کند،اما شخص امین رازدار است.
14. بی‌نقشه، لشکر شکست می‌خورد،اما از کثرت مشاوران، پیروزی حاصل می‌شود.
15. ضامن شخص غریب، بی‌گمان زیان خواهد دید،اما هر که از دست دادن اکراه دارد، ایمن است.
16. زنِ خوش‌رفتار عزّت می‌اندوزد،مردان بی‌رحم، تنها دولت.
17. مرد مهربان به خویشتن نفع می‌رساند،مرد بی‌رحم، زیان.
18. شریر اجرتِ دروغین می‌گیرد،آن که پارسایی می‌کارد، مزد حقیقی.
19. پارسای راستین رو به سوی حیات دارد،پیرو شرارت، رو به سوی مرگ خویش.
20. خداوند از کج‌دلان کراهت دارد،اما خشنود است از آنان که طریقشان راست است.
21. یقین دان که شریران بی‌سزا نخواهند ماند،اما نسل پارسایان نجات خواهند یافت.
22. حلقه‌ایست زرین در بینی گراز،زنِ زیبارویِ بی‌تشخیص.
23. آرزوی پارسایان تنها به نیکویی می‌انجامد،امید شریران، تنها به غضب.
24. یکی می‌بخشد و دولتش افزون می‌گردد،دیگری دریغ می‌ورزد و محتاج می‌شود!