4. سپس همه از روح‌القدس پُر گشتند و آن‌گونه که روح بدیشان قدرت تکلّم می‌بخشید، به زبانهای دیگر سخن گفتن آغاز کردند.
5. در آن روزها، یهودیانِ خداترس، از همۀ ممالک زیر آسمان، در اورشلیم به سر می‌بردند.
6. چون این صدا برخاست، جماعتی گرد آمده، غرق شگفتی شدند، زیرا هر یک از ایشان می‌شنید که آنان به زبان خودش سخن می‌گویند.
7. پس حیران و بهت‌زده، گفتند: «مگر اینها که سخن می‌گویند جملگی اهل جلیل نیستند؟
8. پس چگونه هر یک می‌شنویم که به زبان زادگاه ما سخن می‌گویند؟
9. پارتها و مادها و عیلامیان، مردمان بین‌النهرین و یهودیه و کاپادوکیه و پونتوس و آسیا
10. و فْریجیه و پامفیلیه و مصر و نواحی لیبی متصل به قیرَوان و نیز زائران رومی
11. (چه یهودی و چه یهودی‌شده)؛ و همچنین مردمان کْرِت و عربستان - همه می‌شنویم که اینان به زبان ما مدح اعمال عظیم خدا را می‌گویند.»
12. پس همگی متحیر و سرگشته از یکدیگر می‌پرسیدند: «معنی این رویداد چیست؟»
13. امّا برخی نیز ریشخندکنان می‌گفتند: «اینان مست شرابند!»
14. آنگاه پطرس با آن یازده تن برخاست و صدای خود را بلند کرده، خطاب بدیشان گفت: «ای یهودیان و ای ساکنان اورشلیم، این را دریابید و به آنچه می‌گویم به‌دقّت گوش فرا دهید!
15. این مردان، برخلاف آنچه شما می‌پندارید مست نیستند، زیرا هنوز ساعت سوّم از روز است!
16. بلکه این همان است که یوئیل نبی درباره‌اش چنین پیشگویی کرده بود:
17. «”خدا می‌فرماید: در روزهای آخراز روح خود بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت.پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد،جوانانتان رؤیاها خواهند دیدو پیرانتان خوابها.
18. و نیز در آن روزها،حتی بر غلامان و کنیزانم،از روح خود فرو خواهم ریختو آنان نبوّت خواهند کرد.
19. بالا، در آسمان، عجایب،و پایین، بر زمین، آیات به ظهور خواهم آورد،از خون و آتش و بخار.
20. پیش از فرا رسیدن روز عظیم و پرشکوه خداوند،خورشید به تاریکی و ماهبه خون بدل خواهد شد.
21. آنگاه هر که نام خداوند را بخواند، نجات خواهد یافت.“