16. وحی آن که سخنان خدا را می‌شنود،و معرفت آن متعال را درک می‌کند؛که رؤیای قادر مطلق را می‌بیند،و فرو می‌افتد و چشمانش گشوده می‌شود:
17. او را می‌بینم، اما نه اکنون؛بر او می‌نگرم، اما نه نزدیک.ستاره‌ای از یعقوب ظهور خواهد کرد،و عصایی از اسرائیل بر خواهد خاست؛او شقیقۀ موآب را خرد خواهد کرد،و پسران شِیث را جملگی سرنگون خواهد نمود.
18. اَدوم به تصرف در خواهد آمد،و سِعیر را دشمنانش تسخیر خواهند کرد؛اما اسرائیل همچنان مظفر خواهد شد.
19. حاکمی از یعقوب بر خواهد خاستو باقیماندگان شهر را هلاک خواهد کرد.»
20. آنگاه بَلعام بر عَمالیق نگریست و گفتار خود را آغاز کرده، گفت:«عَمالیق سرآمدِ قومها بود،ولی سرانجامِ او چیزی جز نابودی نیست.»
21. و به قینیان نظر افکند و گفتار خود را آغاز کرده، گفت:«مسکن تو پا برجاستو آشیانۀ تو در دل صخره نهاده شده.
22. اما قائن تباه خواهد شد،آنگاه که آشور تو را به اسیری بَرَد.»
23. و باز گفتار خود را آغاز کرده، گفت:«وای! چون خدا چنین کند، کیست که زنده بماند؟
24. کشتیها از سواحل کِتّیم خواهند آمد،و آشور و عِبِر را ذلیل خواهند ساخت؛اما آنها نیز به هلاکت خواهند رسید.»
25. آنگاه بَلعام برخاسته به مکان خود بازگشت، و بالاق نیز راه خود را در پیش گرفت.