1. باری، چون بَلعام دید که خداوند از برکت دادن اسرائیل خشنود است، همچون بارهای گذشته به افسونگری توسل نجُست، بلکه رو به سوی بیابان نهاد.
2. بَلعام چشمان خود را برافراشته، اسرائیل را دید که بر حسب قبایل خود اردو زده‌اند. روح خدا بر وی نازل شد
3. و او خطابۀ خود را آغاز کرده، گفت:«وحی بَلعام پسر بِعور،وحی مردی که چشمانش باز می‌شود،
4. وحی آن که سخنان خدا را می‌شنود،و رؤیای قادر مطلق را می‌بیند،که فرو می‌افتد و چشمانش گشوده می‌شود:
5. چه زیباست خیمه‌هایت، ای یعقوب،و مسکنهایت، ای اسرائیل!