16. غرّش صدای خداوند از فراز کوه صهیون برمی‌خیزدو همچون رعد از اورشلیم فریاد می‌زند.آسمان و زمین به لرزه می‌آیند،امّا خداوند پناهگاه قوم خود، اسرائیل بودهاز ایشان حمایت می‌کند.
17. آنگاه شما خواهید دانست که من،خداوند خدای شما، بر کوه مقدّس خود صهیون، ساکن هستم.اورشلیم شهری مقدّس خواهد بودو بیگانگان دیگر هرگز نخواهند توانست بر آن پیروز شوند.
18. در آن زمان از کوهها شراب تازه می‌چکدو از تپّه‌ها شیر جاری می‌شود.جویهای خشک یهودا از آب لبریز می‌گردندو از معبد بزرگ چشمهٔ آب فوران می‌کندو درّهٔ اقاقیا را سیراب می‌سازد.
19. سرزمینهای مصر و اَدومبه‌خاطر ظلمی که در حق اهالی یهودا کرده‌اندو خون مردم بی‌گناه را در آنجا ریخته‌اند،به بیابان خشک و بایر تبدیل خواهند شد.
20. امّا یهودا و کوه صهیون برای همیشه آباد و پرجمعیّت می‌ماند.
21. انتقام خون ایشان را خواهم گرفتو از خطای گناهکار نخواهم گذشت،چون من، خداوند در صهیون ساکن خواهم شد.