16. آنها را تقدیس نمایید.ریش‌سفیدان، اطفالو حتّی کودکان شیر خوار را جمع کنید.داماد از خانهو عروس از حجلهٔ خود بیرون بیاید.
17. کاهنانی که خادمان خداوند هستند،بین قربانگاه و دروازهٔ ورودی معبد بزرگ بایستندو گریه کنند و بگویند:«خداوندا، بر قومت رحم کن.نگذار که آنها مایهٔ تمسخر اقوام دیگر شوند و بگویند:'خدای شما کجاست؟'»
18. آنگاه خداوند به‌خاطر آبروی سرزمین خود به غیرت می‌آیدو بر قوم خود رحمت می‌کند.
19. خداوند در جواب قوم خود می‌فرماید:«من برای شما غلّه، شراب و روغن زیتون می‌فرستم تا سیر شوید.اقوام بیگانه دیگر شما را مسخره نخواهند کرد.
20. لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،از آنجا دور کرده به سرزمینی خشک و ویران می‌رانم.بعضی از آنها را در دریای مردهو بعضی را در دریای مدیترانه می‌فرستم تا در آنجا بمیرندو بوی گَند لاشه‌هایشان به مشام برسد.من آنها را به‌خاطر آنچه که بر شما کردند، از بین خواهم برد.
21. «ای زمین نترس و خوشحال باش،زیرا خداوند کارهای بزرگی برایت انجام داده است!
22. ای حیوانات صحرا هراسان نباشید،زیرا چراگاهها سرسبز می‌شوندو درختان میوه بار می‌آورند.میوهٔ انجیر و انگور فراوان می‌گردد.
23. «ای مردم صهیون، خوشحال باشیدو از کارهای خداوند شادی نمایید!چون با فرستادن باران، عدالت خود را نشان می‌دهد.دوباره باران بهاری را در بهارو باران پاییزی را در پاییز خواهد بارانید.