13. همین‌که سخنان آنان تمام شد، یعقوب گفت: «ای برادران، من، توجّه فرمایید،
14. شمعون برای ما شرح داد، كه چگونه خدا در ابتدا قومی را از میان اقوام جهان برگزید تا فقط به او متعلّق باشند و به این وسیله علاقهٔ خود را به تمام ملل نشان داد.
15. این موافق سخن انبیاست، چنانکه كلام خدا می‌فرماید:
16. 'بعد از این باز می‌گردمو مسكن ویران داوود را از نو بنا می‌كنمو خرابی‌های آن را بار دیگر آباد می‌گردانمو آن را برپا خواهم كرد
17. تا بقیّهٔ بنی نوع بشر طالب خداوند گردند،یعنی جمیع مللی كه نام خود را بر آنها نهاده‌ام،
18. این است آنچه خداوند می‌گوید، خداوندی كه این چیزها را از زمانهای قدیم آشكار كرده است.'
19. «بنابراین رأی من این است كه غیر یهودیانی را كه به سوی خدا آمده‌اند، دچار زحمت نسازیم.
20. جز اینكه كتباً به ایشان دستور دهیم كه از خوردن گوشتی كه در اثر تقدیم شدن به بُتها ناپاک و نجس شده است و از زنا و خوردن حیوانات خفه شده و همچنین خوردن خون بپرهیزند.
21. چون شریعت موسی از زمانهای قدیم در هر روز سبت در کنیسه‌ها خوانده و تعالیم او در تمام شهرها موعظه می‌شود.»
22. پس رسولان و رهبران با اعضای كلیسا توافق كردند كه افرادی از میان خود انتخاب كنند و به اتّفاق پولس و برنابا به انطاكیه بفرستند. ایشان یهودای ملقّب به برسابا و سیلاس را كه از افراد برجسته در میان ایمانداران بودند انتخاب كردند
23. و نامهٔ خود را به این شرح به وسیلهٔ ایشان ارسال داشتند:«برادران شما، یعنی رسولان و رهبران، به ایماندارن غیر یهودی مقیم انطاكیه و سوریه و قیلیقیه سلام می‌رسانند.
24. به ما خبر رسیده است، كه بعضی از افراد ما بدون اینكه دستوری داشته باشند، با سخنان خود شما را دچار تشویش كرده و افكارتان را پریشان ساخته‌اند.