24. پسران نفتالی: یحصیئیل، جونی، یصر و شلیم.
25. اینها پسران بلهه، كنیزی كه لابان به دختر خود راحیل داد و او برای یعقوب به دنیا آورد تعدادشان هفت نفر بود.
26. تعداد فرزندان یعقوب-به غیراز پسران و زنهای آنها- كه با او به سرزمین مصر رفتند شصت و شش نفر بود.
27. و با دو پسر یوسف كه در مصر متولّد شده بودند مجموع خانوادهٔ یعقوب به هفتاد می‌رسید.
28. یعقوب یهودا را نزد از خود نزد یوسف فرستاد تا به او خبر بدهد كه پدرش و خانوادهٔ او در راه هستند و بزودی به جوشن می‌رسند.
29. یوسف ارابهٔ خود را حاضر كرد و به جوشن رفت تا از پدرش استقبال كند. وقتی یكدیگر را دیدند، یوسف دستهای خود را به گردن پدرش انداخت و مدّت زیادی گریه کرد.
30. یعقوب به یوسف گفت: «حالا دیگر برای مردن حاضرم، من تو را دیدم و یقین دارم كه هنوز زنده‌ای.»
31. سپس یوسف به برادرانش و سایر اعضای خانوادهٔ پدرش گفت: «من باید به نزد فرعون بروم و به او خبر بدهم كه برادرانم و تمام اهل خانهٔ پدرم كه در كنعان زندگی می‌كردند نزد من آمده‌اند.
32. به او خواهم گفت كه شما چوپان هستید و حیوانات و گلّه‌ها و رمه‌های خود را با تمام دارایی خود آورده‌اید.
33. وقتی فرعون از شما بپرسد كه كار شما چیست؟
34. بگویید: 'ما از دوران كودكی مانند اجدادمان چوپان بودیم و از گلّه‌های خود مواظبت می‌كنیم.' به این ترتیب او به شما اجازه می‌دهد كه در منطقهٔ جوشن ساكن شوید.» یوسف این را به‌خاطر این گفت كه مصری‌ها چوپانان را ناپاک می‌دانستند.