1. یوسف دیگر نتوانست نزد خدمتكارانش جلوی احساس خود را بگیرد. پس دستور داد تا همه از اتاق او بیرون بروند. و هنگامی که او خود را به برادرانش شناسانید هیچ‌كس آنجا نبود.
2. او با صدای بسیار بلند گریه كرد به طوری كه مصریان او را شنیدند و این خبر به گوش فرعون رسید.
3. یوسف به برادرانش گفت: «من یوسف هستم. آیا پدرم هنوز زنده است؟» امّا وقتی برادرانش این را شنیدند، به قدری ترسیدند كه نتوانستند جواب بدهند.
4. سپس یوسف به آنها گفت: «جلوتر بیایید.» آنها جلوتر آمدند. یوسف گفت: «من، برادر شما، یوسف هستم- همان کسی‌که او را به مصر فروختید-
5. حالا از اینکه مرا به اینجا فروختید نگران نباشید و خود را سرزنش نكنید. در واقع این خدا بود كه مرا قبل از شما به اینجا فرستاد تا زندگی مردم را نجات دهد.
6. حالا فقط سال دوّم قحطی است. پنج سال دیگر هم محصولی در كار نخواهد بود.
7. خدا مرا قبل از شما به اینجا فرستاد تا از این راه عجیب به فریاد شما برسد و تا شما و فرزندانتان زنده بمانید.
8. پس در واقع شما نبودید كه مرا به اینجا فرستادید، بلكه خدا بود. او مرا دارای بزرگترین مقام دربار فرعون و مسئول تمام كشور و نخستوزیر مصر كرده است.
9. «حالا فوراً نزد پدرم بازگردید و به او بگویید: این سخنان پسرت یوسف است: 'خدا مرا نخستوزیر مصر كرده است. بدون تأخیر نزد من بیا.
10. تو می‌توانی در منطقهٔ جوشن زندگی كنی -جایی كه به من نزدیک باشی- تو، فرزندان تو، نوه‌های تو، گوسفندانت، بُزهایت، گاوهایت، و هرچه كه داری.
11. اگر تو در جوشن باشی، من می‌توانم از تو مواظبت كنم، هنوز پنج سال دیگر از قحطی باقیمانده است. من نمی‌خواهم كه تو و خانواده‌ات و گلّه‌هایت از بین بروید.'»
12. یوسف به سخنان خود ادامه داد و گفت: «حالا همهٔ شما و همچنین تو، بنیامین، می‌توانید ببینید كه من واقعاً یوسف هستم.
13. به پدرم بگویید كه من اینجا در مصر دارای چه قدرتی هستم. هرچه كه دیده‌اید به پدرم بگویید. سپس فوراً او را به اینجا بیاورید.»