40. من تو را در سراسر كشور مأمور اجرای این‌كار می‌كنم و تمام مردم از فرمان تو اطاعت خواهند كرد. بعد از من تو دومین مرد قدرتمند این كشور هستی و فقط در تخت و تاج از تو بالاترم.
41. اكنون تو را نخست‌وزیر مصر می‌كنم.»
42. فرعون انگشتر خود را كه روی آن مُهر مخصوص فرعون بود از دستش بیرون آورد و به دست یوسف كرد و ردای كتانی گرانبهایی به او پوشانید و یک طوق طلا به گردن او انداخت.
43. بعد دومین كالسكهٔ خود را به یوسف داد تا سوار شود و گارد احترام در جلوی او می‌رفتند و فریاد می‌كردند: «زانو بزنید، زانو بزنید.» به این ترتیب یوسف نخست‌وزیر مصر شد.
44. فرعون به او گفت: «من فرعون هستم، در سراسر مصر هیچ‌كس حق ندارد بدون اجازهٔ تو دست یا پای خود را دراز كند.»
45. پس فرعون اسم یوسف را صفنات فعنیح گذاشت و برای او زنی گرفت به نام «اسنات» كه دختر فوتی فارع، كاهن شهر اون بود.
46. یوسف سی ساله بود كه به خدمت فرعون مشغول شد. او کاخ فرعون را ترک كرد و در سرتاسر مصر گردش كرد.
47. در مدّت هفت سال اول، زمین محصول بسیار داد
48. و یوسف تمام محصولاتی كه جمع‌آوری می‌كرد در شهرها انبار نمود. او در هر شهر آذوقه را از اطراف همان شهر جمع‌آوری و انبار می‌كرد.
49. غلّه به اندازهٔ ماسه‌های دریا فراوان بود به طوری كه یوسف دیگر آنها را حساب نمی‌كرد.
50. قبل از اینکه سالهای قحطی برسد، یوسف از اسنات صاحب دو پسر شد.
51. او گفت: «خدا تمام سختی‌ها و خانواده‌ام را از یاد من برده است.» پس اسم پسر اولش را منسی گذاشت.
52. او همچنین گفت: «خدا در سرزمینی كه در آن سختی كشیدم به من فرزندان داده است.» پس پسر دومش را افرائیم نامید.
53. هفت سال فراوانی در سرزمین مصر به پایان رسید
54. و هفت سال قحطی، همان‌طور كه یوسف گفته بود شروع شد. قحطی در كشورهای دیگر هم شروع شد، امّا در سرزمین مصر آذوقه موجود بود.
55. وقتی مصری‌ها گرسنه می‌ماندند نزد فرعون می‌رفتند و از او خوراک می‌خواستند. فرعون هم به آنها دستور می‌داد كه نزد یوسف بروند و هرچه او به آنها می‌گوید، انجام دهند.