11. سپس شكیم به پدر و برادران دینه گفت: «شما این لطف را در حق من بكنید، در عوض هرچه بخواهید به شما خواهم داد.
12. هرچه پیشكش و هر چقدر مهریه می‌خواهید من قبول دارم. شما فقط اجازه بدهید كه من با دینه ازدواج كنم.»
13. پسران یعقوب، چون شكیم خواهرشان دینه را لكّه‌دار كرده بود، به شكیم و پدرش حمور با حیله جواب دادند.
14. آنها گفتند: «ما نمی‌توانیم بگذاریم خواهرمان با مردی كه ختنه نشده است، ازدواج كند. چون این‌كار برای ما ننگ است.
15. ما فقط با این شرط می‌توانیم با شما موافقت كنیم و اجازه بدهیم كه دختران و پسران ما با هم ازدواج كنند كه شما هم مثل ما بشوید و تمام مردان شما ختنه شوند.
16. آن وقت ما میان شما ساكن خواهیم شد و با شما یک قوم می‌شویم.
17. امّا اگر شرط ما را قبول نكنید و ختنه نشوید، ما دخترمان را برمی‌داریم و اینجا را ترک می‌كنیم.»
18. این شرط به نظر حمور و پسرش شكیم، پسند آمد.
19. آن مرد جوان به‌خاطر عشقی كه به دختر یعقوب داشت برای انجام این شرط هیچ تأخیر نكرد. شكیم در بین فامیل خود از همه عزیزتر بود.
20. حمور و پسرش شكیم به محل اجتماع شهر كه در دروازهٔ شهر بود آمدند و به مردان شهر خود گفتند:
21. «این مردم با ما دوست هستند. بگذارید اینجا در بین ما زندگی كنند و آزادانه رفت و آمد نمایند. این سرزمین آن‌قدر بزرگ هست كه برای هردوی ما كافی باشد. با دختران آنها ازدواج كنیم و دختران خود را به آنها بدهیم.
22. امّا این مردم فقط به این شرط حاضرند در بین ما زندگی كنند و با ما یكی شوند، كه تمام مردان و پسران ما مثل آنها ختنه شوند.