7. سپس لیه و فرزندانش و آخر همه یوسف و راحیل جلو آمدند و تعظیم كردند.
8. عیسو پرسید: «مقصودت از آن دسته‌های دیگری كه دیدم، چیست؟» یعقوب گفت: «آنها برای خشنودی تو بود.»
9. امّا عیسو گفت: «برادر، من به اندازهٔ كافی دارم. اینها را برای خودت نگه‌دار.»
10. یعقوب گفت: «نه، خواهش می‌كنم اگر به من لطف داری، هدایای مرا قبول كن. دیدن روی تو برای من مثل این است که خدا را دیده‌ام. تو با من خیلی دوستانه رفتار كرده‌ای.